ερωτοεξηρημένος

ἐρωτοεξηρημένος και ἐρωτοεξηρεμένος, -η, -ον (Μ)

εξαιρετικά ωραίος, θελκτικός.

[ΕΤΥΜΟΛ. < έρως, -ωτος + εξῃρημένος, μτχ. παθητ. παρακμ. τού εξαιρώ].